Naar democratische en eetbare landschappen in 2040

Omschrijving

Inleiding

Een pak rijst, een bloemkool, een kilo aardappelen zien er zo simpel uit: je koopt ze in de winkel, kookt ze enkele minuten en legt ze op je bord. Maar de processen die de rijst, bloemkool of aardappel die je koopt tot resultaat hebben, daar gaat het ethisch gezien om. De Big Mac, plofkip, aardappel en grapefruit hebben hun landschappen met heel bepaalde dieren, boeren en consumenten, hier en nu, en heel ver weg en straks. Het is inherent onderdeel van de vervreemding tussen westerse mensen en hun voeding dat deze consequenties vaak niet worden meegenomen. Tegelijk menen veel burger-consumenten dat de huidige voedingsproductie onvoldoende rekening houdt met gezondheid, smaak, duurzaamheid, boeren, en fair trade. Vanuit die vervreemding, en de onvrede daarover, zijn er vooral vanuit burgers-consumenten heel veel nieuwe initiatieven opgekomen, die overigens al in ontwikkelingslanden soms heel normaal waren. Geen sprake van nostalgie of romantiek dus.
Wat zullen innovaties als kweekvlees, preci-sielandbouw, boerloze productie, stadsland-bouw, insecten en peulenburgers voor landschappen opleveren? Bij voedsel en landschap gaat het steeds om producten en processen, kwantiteit en kwaliteit, geld en goed werk, opbrengst en toegang tot voedsel, werk en ontspanning, (an)organische inputs en biodiversiteit, natuur en cultuur, dieren en mensen. Hoe liggen de verhoudingen tussen die polen? Wie beslist daarover? Wat zijn de optimale verhoudingen?