Analyse casus vanuit normatieve professionalisering

Omschrijving

Vanuit normatieve professionalisering gaat het om ‘werk dat deugt en deugd doet’, in het licht van ‘goed leven met en voor anderen in rechtvaardige instituties’. Hierin is samengebald dat het professionele werk normatief geladen is en gestalte krijgt in (onder meer) de morele betrokkenheid van de professional op het welvaren van een concrete ander. In die betrokkenheid uit zich de eigen bestaansethieken visie op professioneel werk, maar ook de maatschappelijke / politieke inzet van het beroep en van de instituties waarin de professional werkzaam is. Die verschillende niveaus kunnen im- en expliciete normatieve spanningen geven in het werk. De morele betrokkenheid komt naar voren in de relatie met de ander in een specifieke context; die relatie is de basis voor het samen werken aan goed leven met en voor anderen. ‘Goed’ impliceert vanuit de humanistische achtergrond: relaties waarin samen wordt gewerkt aan ‘wat moreel op het spel staat’, gebaseerd op gelijkwaardigheid en wederkerigheid, met respect voor ieders eigenheid. Wat het vraagt om te werken aan ‘wat moreel op het spel staat’ is af hankelijk van de relatie en situatie: het kan zorgzaamheid vragen, maar ook moreel weerwerk bieden, belang-stellend opkomen voor wat op het spel staat, waardig strijden, begrenzen. Het vraagt een voortdurende reflexiviteit van professionals: wat is hier en nu het goede om te doen? Deugt hetgeen ik doe en doet het deugd? De horizon van rechtvaardige instituties impliceert dat vragen niet puur als persoonlijke vragen worden opgevat, maar worden verbonden met maatschappelijke en politieke vragen. Dat vraagt van de professional kritische reflectie op de impact van die vragen op zijn werk, het onbevreesd aan de orde stellen van die vragen en zelf ook aangesproken kunnen worden op het omgaan met die vragen in het werk. Vanuit dit kader, uitgewerkt in het eerdere artikel, belichten we specifiek de professionele houding en werkwijze in deze casus. Vooropgesteld: het gaat om reflecteren op de casus om ervan te leren; waarbij we ons realiseren dat het altijd eenvoudiger is om naar situaties ate kijken vanachter het bureau dan zelf middenin