De auteurs introduceren de Art Dialogue Method (ADM) aan de hand van een casus als een onderzoekende ontwikkelingsgerichte benadering voor het regenereren van een morele oriëntatie in gemeenschappen en het revitaliseren van samenwerking in groepen en teams. In vergelijking met rationele aansturing, appelleert ADM op het geheel van menselijke vermogens, gericht op het ontwikkelen van praktische wijsheid ofwel phronèsis. Voortbouwend op de antieke filosofische levenskunst is dit Aristotelische concept verrijkt met praktijken en inzichten uit methodologische tradities, in het bijzonder ‘artistic inquiry’, participatieve en narratieve onderzoeksbenaderingen. De relevantie van deze benadering in de context van de geglobaliseerde, neoliberale samenleving, waarin het waartoe van organiseren en de kwaliteiten van samenwerking
uitgehold worden, is de focus op praktische wijsheid die kan ontstaan uit een samenspel van verbeeldingskracht, logisch redeneren, ethisch positioneren, en sensitiviteit voor werk dat deugt en deugd die werkt.