Een jaar geleden publiceerde het 'Tijdschrift voor Humanistiek' een kritisch artikel over humanisme en kosmopolitisme, geschreven door Caroline Suransky en ondergetekende. Tot mijn verrassing is dat artikel bij Joep Dohmen in het verkeerde keelgat geschoten. In het door hem gewraakte artikel deden wij een poging om het kosmopolitische perspectief een nieuwe conceptuele impuls te geven, via een kritische analyse van het humanistische vertrouwen in de empathische en verbindende vermogens van mensen. Onze analyse was met name gericht op de humanistische bijziendheid voor de rol van spanningen, agressie en macht op het niveau van persoonlijke relaties en de doorwerking daarvan op economisch en politiek niveau. Het was onze uitdrukkelijke bedoeling om de bijdrage van het hedendaagse humanisme aan 'het kosmopolitische project' te versterken: 'In plaats van dit project te diskwalificeren op grond van de onmiskenbare verwikkeling van het moderne humanisme in de stabilisering en legitimatie van maatschappelijke machtsverhoudingen, denken wij, met Edward Said, dat men kritisch kan zijn ten aanzien van het humanisme in naam van het humanisme zelf en vernieuwing van het kosmopolitische project kan nastreven met behulp van een zelfkritisch humanisme.'
Nieuwsbrief Waardenwerk Digitaal
Schrijf u in voor de nieuwsbrief van Waardenwerk Digitaal en blijf op de hoogte!