Column - Creatieve destructie

Omschrijving

'De conservatieven beginnen met teleurstelling, de progressieven eindigen met teleurstelling, allen lijden aan de tijd, en daarin stemmen ze overeen’, aldus de Duitse socioloog Niklas Luhmann. Ik moest hieraan denken bij de enige tijd geleden in de bioscopen heruitgebrachte film Blade Runner - The Final Cut, zoals regisseur Ridley Scott die in 1982 (!) voor ogen had. Destijds stonden we versteld van de toekomstvisioenen in Blade Runner - vuil, vuig en vervallen was de wereld geworden, de natuur weggevaagd, altijd regen. En de mens? Tot nul gereduceerd, nooit alleen, altijd eenzaam. Dat toekomstbeeld was vaardig geconstrueerd - maar (voorlopig) volledig naast de werkelijkheid. Toch, deze film is uitgewerkt als apocalyptisch visioen, maar is daarmee niet achterhaald. Hij herrijst in de re-issue met een visie op het wezen van de mens. Wat bepaalt die mens, wat onderscheidt hem van de levensechte replicants? Het antwoord: zijn vermogen tot herinneringen - die maken de mens tot mens. En elk shot gaat daarover.