De stilte voor de hoop

Omschrijving

Als de taal de ziel is van de identiteit, en dat is ze, en als reflectie de ziel is van de taal, en dat is ze, dan is uiteindelijk reflectie datgene waar het voortbestaan van de eigen cultuur mee staat of valt. Deze gedachte is de afgelopen jaren deerlijk gemist, alleen al bij de discussies over Europa. Ze is gemist in heel ons ontredderde continent.
Dat is terug te zien in het narratief van het isolement. In rechts conservatieve kringen bestaat het diepe geloof dat niets met elkaar in contact staat; dat zijn denkbeelden die heel prettig zijn als je wilt baden in hebzucht, hyperkapitalisme, egoïsme en het uitwonen van de aarde.