De wereld is gedraaid

Omschrijving

Vooraf

Heb je nog andere hobby’s behalve werken? Deze vraag stelt mijn therapeut me. Mijn werk is mijn hobby en mijn identiteit.

In februari 2017 werd ik ziek. Griep, griep, griep en het gaat allemaal niet over, moe, moe, moe. Het werk helemaal loslaten wilde ik niet en ik ging nog door voor een paar uurtjes, helaas lukte me dat ook niet. Huilend vertrok ik uiteindelijk van mijn werkplek, huilend omdat ik me zo verbonden voelde met mijn werk en zo gebonden was. Daar zat ik dan. Opgebrand, burn-out, overspannen. Hoe je het ook noemt, het heeft tenminste een etiket.

Ik voelde me verloren, de strijd verloren met het werk en met mezelf. Hoe kon het nou dat ik opgebrand raakte en een ander niet? Was het het gevecht tegen bestaande systemen, protocollen, regels? Ik had mij helemaal op mijn werk gestort, met hart en ziel, me er in vastgebeten en niet meer losgelaten, omdat het over mensen gaat, mensen met zogenaamd ‘onbegrepen gedrag’. Mensen die mij het leven vertellen en zo anders ervaren als ik. Mensen die voor mij het verschil maken. Mensen met een zeer complexe casuïstiek in het sociaal- en veiligheidsdomein. Mensen die tussen wal en schip vallen.

Als je ziek thuis zit dan ben je niet meer nodig. Binnen een half jaar ben je volledig uitgegumd, niet meer bruikbaar. Dat voelt ‘gedumpt’. Mijn werk was mijn alles en gaf me betekenis. Maar wie ben ik eigenlijk zonder mijn werk? Als ik niet meer nodig ben? Wat voor zin heeft het dan? Heeft het ooit zin gehad? Wat doe ik hier dan nog, op deze aardbol?

Regelmatig spreek ik collega’s, ga naar congressen, probeer contact te houden met mijn werk. Maar ik hoor steeds exact hetzelfde verhaal als een jaar, nee zelfs twee, drie, vier jaar geleden. De moed zakt me in de schoenen. Ik besluit niet terug te gaan naar mijn oude functie in de organisatie. Wat moeten ze ook met mij aan? ‘Een ongeleid projectiel, eigenzinnig, ten onder gegaan met haar eigen onverschrokken mening.’ Een professional met onbegrepen gedrag. Wat men niet weet is dat ik kamp met depressies, ze zitten bij mij op de bank, slapen mee in bed, eten mee aan de tafel….