Een Interview met Cora Postema over Sprekende Mantelzorgers

Omschrijving

In 2009 werd Cora's man Wim getroffen door een herseninfarct. Een onzekere periode brak aan. Cora stopte met werken om thuis voor haar man te kunnen zorgen. Ze werd een mantelzorger die van zich laat horen en werd een van de oprichters van Sprekende Mantelzorgers. Ik zoek haar thuis op. We spreken over de doelen en successen van Sprekende Mantelzorgers, de plek van mantelzorg in het nieuwe beleid sinds de decentralisaties en hoe die plek er volgens Cora uit zou moeten zien.

Wat was de aanleiding om samen met Marjo Brouns en Annette Stekelenburg ‘Sprekende Mantelzorgers’ op te richten?
De aanleiding was dat we het gevoel hadden dat er vooral over mantelzorgers werd gesproken - waar hebben ze last van en wat moeten we daarmee - in plaats van mét. Er werden congressen georganiseerd over mantelzorg en mantelzorgers, maar er zaten nooit mantelzorgers aan tafel. Toen er weer zo'n congres was waar over de toekomst van mantelzorgers werd gesproken, bleek ik me daar niet voor aan te kunnen melden. Man-telzorgers zelf waren op persoonlijke titel niet welkom. Dat vond ik zo belachelijk. Ik heb ik daar toen een blog over geschreven ('Mantelzorgers niet welkom', 12-10-2012) en Pieter Hilhorst daar attent op gemaakt. Pieter ging het blog retweeten met de mededeling van 'kijk nou eens hoe belachelijk de wereld in elkaar steekt'. Het blog werd zo razendsnel verspreid. De organisatie die het organiseerde zat er behoorlijk mee in de maag. Ze vroegen me of ik mijn blog wilde terugtrekken. Alsnog werden we als mantelzorgers wel uitgenodigd, maar dan wel voor een aparte bijeenkomst. Toen dacht ik: ik ga niks terugtrekken, ik vind het mooi hoe dit nu gaat en zo belachelijk dat er nu opeens wel apart iets voor mantelzorgers wordt georganiseerd. Blijkbaar snappen ze het nog steeds niet.