Geweten is een voortdurende menselijke oefening

Omschrijving

'De kunst is de fluistering van de geschiedenis, die boven het tumult van de tijd uit te horen is.' In: Julian Barnes, Het tumult van de tijd, (2016)

Kerkvorsten en staatsmannen zijn niet langer de hoekstenen van een collectief geheugen. Het eeuwige en het alledaagse vermogen steeds minder te boeien en te verbinden. Sport leek daartoe een veilig, haast zuiver alternatief. Het heeft sinds decennia meer te bieden dan politiek en religie - opwinding, enthousiasme en adoratie.

Sport schept schoonheid en ontroering en verbinding naar de (boven)menselijke maat. Hoe fijn is het voor even te transcenderen met Daphne Schippers, Lionel Messi, Sven Kramer of Max Verstappen.

Sport bleef lang binnen de verbeelding van de armen, maar lijkt inmiddels onteigend door de rijken. Die met de ziel ervan aan de haal gaan. Sport is inmiddels net zo weinig zuiver als beurshandel of coalitievorming. Matchfixing (tennis), financieel wanbeheer (voetbal), doping (atletiek en wielrennen), corruptie van de hoogste bestuursorganen (waar niet) - speelballen in de intercontinentale dans van grotere belangen dan de beleving (van zowel sporter als toeschouwer). Beschuldigingen die door politici, geestelijken en bestuurders met zoveel gemeenplaatsen worden gepareerd dat als er belasting zou worden geheven op clichés wereldwijd de begrotingen in evenwicht zouden zijn. Ook sport wentelt zich in de gesluierde erfzonde van verboden vruchten, handje klap en wegkijken - het begin van het verval van wereldrijken. Nog even en het is gedaan met de lust tot identificatie. We zien het verdampen van een bron van zingeving.