Grensoverschrijding binnen de hulpverlening; leiden of volgen?

Omschrijving

Wat is hulpverlening eigenlijk?
De een vraagt hulp en de ander geeft deze. De een heeft een vraag en de ander het antwoord. Het concept is duidelijk. De een is onmachtig en de ander heeft de macht. Als het goed is misbruikt hij deze niet. Als het goed is….Is dit altijd wel zo? Laat ik stervensbegeleiding als een eerste voorbeeld nemen. Wie begeleidt hier wie? Het antwoord was en is nog maar al te vaak: De hulpverlener begeleidt de stervende. Hoe komt het dat we bij het begrip stervensbegeleiding denken aan iemand, die de stervende begeleidt?
Een hulpverlener weet meestal veel over stervensprocessen, fases in het sterven, angsten, hoop, wanhoop en ga zo maar door. Er zijn boeken vol over geschreven. Met andere woorden; de hulpverlener heeft veel kennis. Hij heeft ook geleerd zich empathisch op te stellen en te luisteren met zijn hart. Daardoor krijgt hij per ‘situatie’ meer ervaring. Kortom: hij is deskundig om stervenden te begeleiden. 
Wat we echter steeds lijken te vergeten is, dat er hier maar één echte deskundige is; de stervende! Hij is de enige binnen deze (hulpverlenings)- relatie die weet en voelt hoe het is te sterven. Die daadwerkelijk de echte ervaring heeft hoe het is, voelt om dood te gaan, om het leven te verlaten.