Naar aanleiding van het afscheidssymposium 'In wetenschap van de ziel' voor Ton Jorna, universitair hoofddocent geestelijke begeleiding aan de Universiteit voor Humanistiek, wordt in dit artikel de vraag gesteld of de ziel een plaats kan hebben in de wetenschap. Het zielsbegrip voelt ongemakkelijk, omdat het ongrijpbaar is en verwijst naar het allerintiemste in de mens. De ziel biedt echter ook de mogelijkheid om de mens juist terug te brengen bij het wezenlijke in hemzelf. Werken met het zielsbegrip zou binnen de wetenschappelijke beroepspraktijk van de geestelijk verzorger op zijn plaats zijn, omdat het laat zien wie de cliënt als deze persoon is. Binnen andere wetenschaps-domeinen zou een herbezinning op de ziel eveneens waardevol zijn, waar het gaat om uitingen van of werken met mensen.
Nieuwsbrief Waardenwerk Digitaal
Schrijf u in voor de nieuwsbrief van Waardenwerk Digitaal en blijf op de hoogte!