Kan rewilding overstromingen voorkomen?

Omschrijving

Overstromingen in het Europese middelgebergte: eerder regel dan uitzondering. Op 14 en 15 juli 2011 richtten overstromingen op tientallen plaatsen in de Eifel, de Ardennen en de uitlopers daarvan in het Limburgse heuvelland enorme schade aan. Er vielen meer dan 200 doden te betreuren en op het materiële vlak wordt gesproken over een bedrag van rond 40 miljard euro. Opvallend is dat de makers van dit soort lijstjes het nooit over dode dieren hebben. Overstromingen dat jaar elders ter wereld kenden eveneens veel slachtoffers en een schade die wordt geraamd op 200 miljard.
Het is zeker niet de eerste keer dat hoge regenval verwoestingen aanrichtte. In het Geuldal ging het 10 jaar geleden nog mis. In de 20ste eeuw traden rivieren in de Ardennen minstens tienmaal buiten de oevers. In Duitsland richtten overstromingen in 2002 en in 2013 grote schade aan. Over lange tijd gemeten trad de Ahr gemiddeld elke 10 jaar buiten haar oevers, waarvan enkele malen – voor het laatst die in 1910 – met even verwoestende gevolgen als die van de recente datum1. Er ligt inmiddels een aanzienlijke stapel rapporten over het voorkomen van dit soort rampen. Daarbij gaan steeds meer stemmen op voor rewilding: laat de natuur zelf een rol spelen bij de beperking van de gevolgen van overstromingen. Maar dat is niet nieuws: de 68-jarige Albrecht Broemme, decennialang werkzaam als crisismanager, citeert uit een rapport naar aanleiding van overstromingen in 1910 in het Ahr-gebied: ‘Wir müssen Überflutungsgebiete machen, dass das Hochwasser nicht in einem Schwung durchs Ahrtal saust.’ Plannen werden inderdaad gemaakt, maar nooit uitgevoerd. Navrant is dat met de voor dit doel gereserveerde middelen later de Nürburgring werd gebouwd. Hij vervolgt: ‘Es ist in Deutschland extrem unbeliebt, aus Erfahrungen Konsequenzen zu ziehen, extrem’2. Of dit alleen voor Duitsland geldt is maar de vraag.