In de toenemende complexiteit van de samenleving wordt de verdeeldheid steeds groter; het lijkt daarbij of het mensen steeds meer moeite kost om naar elkaar te blijven luisteren. De vraagstukken in de zorg en het onderwijs, rondom duurzaamheid en veiligheid, in de stedelijke omgeving en op het platteland zijn enorm en worden steeds ingewikkelder. Eenvoudige antwoorden zijn niet meer toereikend. De ongerustheid die dit veroorzaakt leidt tot polarisatie in de samenleving en het aanwijzen van zondebokken. De metaforische dialoog is een hulpmiddel om aandacht te besteden aan de vele stemmen binnen complexe situaties. Tegelijk lijkt er ook een tegenbeweging te ontstaan van mensen die inzien dat complexiteit niet gebaat is bij versimpeling en reductie maar bij omarming. Boeken als ‘Hoera, het wordt ingewikkeld’ (Van den Hoff & Van Wilgenburg, 2019) of ‘Complexiteit en de waarde van praktijkkennis’ (Geldolf, 2019) pleiten ervoor dat we complexiteit niet langer proberen te beteugelen met regels en procedures maar dat we ons vermogen vergroten om met complexiteit om te gaan.