In de Canon van leren en ontwikkelen (Simons, 2021) schreef de eerste auteur een hoofdstuk over nieuwsgierigheid, opgehangen aan het oorspronkelijke denken van Daniel Berlyne. Deze wetenschapper verbond het begrip nieuwsgierigheid vooral met het cognitieve conflict. Mensen willen ‘weten’ wanneer zij geconfronteerd worden met tegenstrijdige informatie. Latere theoretici hebben hierop voortgebouwd en uitbreidingen voorgesteld met andere vormen en bronnen van nieuwsgierigheid (zie Simons, 2021). In dit artikel proberen wij de vraag te beantwoorden wat helpt om nieuwsgierigheid te bevorderen in plaats van af te leren, zowel in het onderwijs, als op de werkplek en privé. Als opstap daartoe vatten wij eerst de belangrijkste bevindingen van onderzoek naar nieuwsgierigheid samen, plaatsen wij enkele kritische kanttekeningen daarbij en proberen tot een integratie van de verschillende bevindingen te komen, als basis voor het beantwoorden van de hoofdvraag: wat helpt om nieuwsgierigheid te bevorderen. Op verschillende plaatsen in het artikel plaatsen wij in kaders een praktijktoepassing uit het werk van Roos Simons. Dit werk komt steeds terug als voorbeeld.