Ruim een decennium geleden is een nieuw begrip gelanceerd, als tegenhanger voor de steeds grotere nadruk op doelrationeel handelen in beroepen in de gezondheidszorg , de welzijnssector en het onderwijs . Dit begrip is ‘normatieve professionaliteit ’ en vindt haar oorsprong in kritisch humanistische tradities waarin veel aandacht is voor refl exief hande- len, ethiek en maatschappelijke betrokkenheid. Met de ontwikkeling van dit begrip trachtte een groep van medewerkers van de Universiteit voor Humanistiek, de Katholieke Th eolo- gische Faculteit te Utrecht en het toenmalige Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn uitdrukking te geven aan de menselijke, subjectieve en morele kant van het beroepsmatig handelen, een kant die niet zo gemakkelijk is te vangen in woorden en methodische pro- cessen, maar veelal impliciet tot uitdrukking komt in de houding van de professional en de afwegingen die deze maakt in de relatie met de cliënt.