Paul Ricoeur over vergeving en de rol van de religie

Omschrijving

In de epiloog van zijn voorlaatste grote boek, La mémoire, l'histoire, l'oubli, schrijft Paul Ricoeur over 'de moeilijke vergeving'. Die epiloog kan volgens de auteur in zekere zin beschouwd worden als de voltooiing van zijn hele oeuvre: Ricoeur lijkt er eindelijk de poëtica te presenteren, die hij in zijn eerste boek al aankondigde, maar waarvan hij de uitwerking bijna een leven lang uitstelde. De reden voor dat uitstel is onder meer dat Ricoeur wilde filosoferen op een autonome manier, dat wil zeggen op een manier die in zoverre los stond van zijn christelijke overtuiging dat deze niet voor een begrip van zijn denken voorondersteld zou zijn. In zijn interpretatie van de vergeving kan hij de religie echter niet langer tussen haakjes zetten. Dat wordt ook minder nodig doordat in zijn religieuze overtuiging het (meer universele) geloof in de goedheid van de schepping op de voorgrond is komen te staan, in plaats van de (eerder particularistische) verlossing die voor de vroege Ricoeur op de eerste plaats kwam.