Prayer for C.

Omschrijving

Toen ik voor het eerst van dichtbij met de dood van een familielid te maken kreeg, was ik al ver in de dertig en dat is geloof ik relatief laat.
De dood zelf was niet nieuw voor mij want ooit had mijn vader onze pasgeboren muizen afgemaakt terwijl mijn zus en ik even niet thuis waren. Bij terugkomst vonden we het ouderpaar terug in een leeg nest. Hij vertelde ons dat hij ze met ether had bedwelmd waardoor ze waren ingeslapen, waarna hij ze in de tuin had begraven. Wij waren woedend en noemden hem een moordenaar. We begonnen met twee muizen, maar binnen een maand krioelden er ongeveer twaalf in dat hok. Ik was toen een jaar of zeven.
In de tijd van de muizenmoord begroeven we na korte, zelfbedachte plechtigheden ook één voor één onze guppy's en black mollies in luciferdoosjes in dezelfde tuin. We waren diep geschokt toen we ontdekten dat vriendin M. die onze plechtigheid nog vroom had bijgewoond, ze had opgegraven. Ze gaf toe, gedreven door nieuwsgierigheid, wel eens te willen weten hoe die guppen eruit zagen na een paar weken onder de grond gelegen te hebben.
Na muizen en vissen volgde nog het afscheid voor eeuwig van Mira de hamster, Joepie de cavia en Foekie, onze rode kater. Hun begrafenissen waren kort maar hevig, en kun je beschouwen als rudimentaire oefeningen voor later. Dood en teraardebestelling konden voor mij lang kinderspel blijven.