Technologie en zorgrelaties

Omschrijving

Daar ligt ze weer op een kamer van de EHBO. Als ik haar zo zie liggen, is het nog maar een klein hoopje mens. De arts komt binnen en stelt zich voor: ‘Wat ik even met u moet bespreken is of u ervan op de hoogte bent dat uw moeder niet gereanimeerd zal worden mocht het misgaan.' Ik zeg: ‘Dat weet ik, maar het is niet haar wens. Zij wil blijven leven zolang als het maar kan. Kent u het gedicht van Dylan Thomas? ‘Do not go gentle into that good night. Rage, rage against the dying of the light'. Dat is haar motto'. De arts knikt en is even stil. Daarna zegt hij: ‘We zullen de antibiotica gaan toedienen voor de longontsteking' en hij vertrekt uit de kamer.

Het is vijf uur in de ochtend en ik hoop maar dat mijn moeder het zal redden. Het is zeker de zesde keer dat ik zo naast haar zit en niets kan doen. Het is afwachten. Als ze ‘opknapt' dan ben ik benieuwd op welke afdeling ze terecht komt. Ze is hart-, longen neuro-patiënt. De nieuwe verpleegkundige die dienst heeft is erg aardig, veel vriendelijker dan de verpleegkundige die ons vannacht heeft geholpen. Ik vond de benadering van die verpleegkundige haast traumatisch. Ze was bot en hardhandig en het leek alsof ze geen zin had in de zorg, in mijn moeder. Ze was een verlengstuk van de naald waarmee ze prikte in de huid van mijn moeder. Ik zei nog: ‘Haar aderen rollen weg, prikken is lastig, soms gaat de arm beter dan de hand'. Maar ze luisterde niet. Na vijf keer prikken was het eindelijk raak. Ik kon het niet aanzien en dacht: ‘Hadden ze het infuus maar nooit uitgevonden'. Nu ervaar ik het tegenovergestelde. Deze verpleegkundige legt uit wat ze doet en wat de apparatuur precies doet. De saturatie is erg laag en de apparatuur helpt mijn moeder met de zuurstof. Ze stelt vragen aan mij en luistert geduldig. Dat is fijn.

Het licht in de kamer, de ziekenhuisgeur, de klinische sfeer, ze geven me het idee dat ik ergens tussen het land van de levenden en de doden zit. Volgens de klok moet het inmiddels buiten licht zijn. Wat zou ik graag met mijn moeder gaan wandelen, buiten in dat licht, door de tuin.