Professionaliteit lijkt meer en meer een zaak van wetenschappelijke en technische expertise te worden. Door deze rationalisering wordt de normatieve component van professionaliteit aan het zicht onttrokken. Aan de hand van voorbeelden uit de praktijk van de gezondheidsbevordering laat dit hoofdstuk zien dat dit geen goede ontwikkeling is. Een rationalistische invulling van professionaliteit levert veel onbedoelde knelpunten op in de relatie met cliënten en andere professionals en bij de verantwoording in de publieke sfeer. De vooraf bepaalde ijkpunten maken dat een deel van het professionele werk onzichtbaar is en geen waardering krijgt. Het is zelfs de vraag of de rationalistische benadering niet ten koste gaat van de ef- fectiviteit op langere termijn. Daarom wordt een alternatief voorgesteld: een pragmatisch filosofisch perspectief op professioneel werk, waarin ruimte wordt gemaakt voor leerprocessen. Dit perspectief wordt ook uitgewerkt naar praktische consequenties.