Verlangen naar een groene Aarde, mede mogelijk gemaakt door techniek

Omschrijving

Dit artikel is een voortzetting van het essay Homo ecologicus waarin de auteur Eric van der Vet de lezer meeneemt in zijn zoektocht om de Homo economicus te transformeren tot Homo ecologicus (Vet, 2018). De leefstijl van de Homo economicus is, zoals Van de Vet beschrijft, gebaseerd op consumptie en gaat gepaard met vernietiging van het milieu, uitputting van de hulpbronnen en een grootschalig uitsterven van soorten. De transformatie tot Homo ecologicus, dat wil zeggen in een wijze van leven waarbij aandacht en zorg voor de Aarde centraal staat, is dan ook hoogstnoodzakelijk. Het essay Homo ecologicus is tevens een zoektocht naar de vraag welk mensbeeld, welke opvattingen over de verhouding tussen mens en natuur, en welke economische paradigma’s hebben geleid tot deze ecologische roofbouw. Antwoorden zoekt Van de Vet bij denkers als Bruno Latour, Harry Kunneman en Henk Manschot. Latour die oproept tot ‘Toewending naar de Aarde’, Kunneman die zich richt op de inbedding van de mens in complexe levende en niet-levende systemen, en Manschot die middels het begrip Terrasofie inzet op het ontwikkelen van een ‘vertrouwdheid met’ en het ‘weet hebben van’ de aarde. Vanuit het gegeven dat een groot deel van de mensheid in steden woont en daarmee de binding met de natuur mogelijk verloren heeft werpt Manschot een relevante vraag op, namelijk of de af hankelijkheid van techniek ons niet in de weg zit. De ingenieur in mij voelde zich aangesproken door deze vraag. Zit de technische manier van leven ons in de weg als het gaat over het beleven van de natuur? Als het gaat om toewending naar de Aarde? Als het gaat om het vormen van vertrouwdheid met de Aarde, kortom als het gaat om het vormen van ecologisch bewustzijn? Het zijn vragen die me al langer bezighouden en die de aanzet vormden om dit essay te schrijven.