Volgens mij. Hoe kunnen we goed volgerschap begrijpen in sociaal-politiek activisme?

Omschrijving

doe mee aan disruptieve protestacties voor de klimaatbeweging Extinction Rebellion. Zo lag ik net voordat ik mijn masteronderzoek begon op de koude straat van de Stadhouderskade in Amsterdam. Mijn armen ineen geschakeld met die van honderden mede ‘klimaatrebellen’. Met hen hield ik de Stadhouderskade geblokkeerd ‘totdat de Gemeente Amsterdam naar onze eisen zou luisteren’ en een klimaatnoodtoestand uitroept. Eén voor één worden mensen om me heen hardhandig losgetrokken door een team politieagenten en ME’ers. Aan handen en voeten worden ze politiebusjes ingeladen en naar politiebureaus afgevoerd. Ik zie dat het niet lang meer zal duren, voordat ik zelf aan de beurt ben. Opeens overvalt daar de gedachte me: ‘Wanneer heb ik precies besloten dat dit de protestbeweging was die ik ging volgen? Wie heb ik om welke redenen precies vertrouwd juist deze wijze van actievoeren te kiezen boven alle andere wijzen en wegen die ik had kunnen kiezen? Maar bovenal: waarom twijfel ik ineens zo aan deze zaken terwijl ik al op weg ben naar de cel?’