Hoewel het discours van ‘waarden en normen’ nooit is weggeweest, is de populariteit ervan in de afgelopen decennia sterk toegenomen. Argumenten in of over wetenschap, ethiek, politiek en kunst beroepen zich vaak op waarden en normen, die bovendien geregeld, impliciet of expliciet, als algemeen geldend voorgesteld worden. Wat langer geleden werd de rol van waarden en normen een stuk minder positief beoordeeld. Vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw werd een beroep op heersende waarden en normen regelmatig bekritiseerd als een ideologische verhulling van ongelijke machtsverhoudingen, discriminatie of onderdrukking. Wetenschap als zoeken naar waarheid, zo werd gesteld, verhult de grootschalige invloed van het militair-industriële complex. De waarde van ‘de’ mens blijkt te vaak beperkt te zijn tot die van ‘de’ man. En een l’art pour l’art negeert de maatschappelijke wortels en rol van de kunsten.