Zingevingvragen in een huisartsenpraktijk

Omschrijving

Huisartsen trachten persoonlijke, continue en integrale zorg te verlenen. Integrale zorg wil zeggen aandacht voor het fysieke, psychische, sociale en spirituele domein. Huisartsen nemen behalve de strikt medisch-biologische benadering ook nadrukkelijk sociale en welzijnsaspecten mee in hun overwegingen rondom de patiënt. Nog zeer wijdverbreid is echter het standpunt dat de huisarts alle taken zelf op zich neemt en deskundige is op alle terreinen.1 Maar het leveren van een continue, integrale, persoonlijke zorg is niet haalbaar door één persoon. Voor het goed overzien van alle dimensies op niet alleen fysiek terrein, maar ook op sociaal, psychisch en spiritueel/existentieel vlak is nauwe samenwerking in teamverband noodzakelijk. Door het ontbreken hiervan blijkt het in de praktijk vrijwel onmogelijk om buiten het medisch model te treden. Kennelijk biedt het medische model houvast in een tijd waarin op het sociale en spirituele terreinweinig zekerheden over zijn. Van integrale zorg waar de hele mens centraal staat, is zo geen sprake. Dokter en patiënt houden hierbij elkaar in een houdgreep. Het zou aan te bevelen zijn om hier een andere weg in te slaan.